Therapeutic – Work Addiction

Therapeutische benaderingen

Er zijn verschillende soorten therapieën die effectief kunnen zijn bij de behandeling van werkverslaving. Sommigen van hen zijn over het algemeen effectief bij de behandeling van een breed scala aan verslavingen en geestelijke gezondheidsproblemen, waaronder cognitieve gedragstherapie of motiverende gespreksvoering. Andere zijn specifiek ontworpen om het probleem van werkverslaving aan te pakken, zoals de Workaholics Anonymous-groepen. Er zijn ook behandelmethoden die specifieke problemen aanpakken die verband houden met werkverslaving, zoals schematherapie die wordt gebruikt bij de behandeling van een obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis of radicaal open dialectische gedragstherapie (RO-DBT) die zich richt op een spectrum van stoornissen die worden gekenmerkt door overmatige zelfbeheersing, dat wil zeggen stoornissen van overcontrole.

MOTIVERENDE GESPREKSVOERING

MI is een korte en zeer kosteneffectieve aanpak om verslavend gedrag te veranderen substantieel empirisch bewijs. Het omvat een breed scala aan technieken die worden gebruikt om mensen te helpen hun ambivalentie over gedragsverandering te onderzoeken en op te lossen.

De interventies kunnen zo kort zijn als één bijeenkomst.

COGNITIEVE GEDRAGSTHERAPIE

CGT wordt met succes toegepast verslaving behandeling, inclusief gedragsverslavingen. Er zijn verschillende modaliteiten van CGT, zoals Rationeel-Emotieve Gedragstherapie (REBT), groeps-CBT of Radicaal Open Dialectische Gedragstherapie (RO DBT).

Berglas en Chen beschreef de principes van Rationeel Emotieve Gedragstherapie (REBT) toegepast op werkverslaving. Burwell en Chen gaf een voorbeeld van onder meer cognitieve herkadering, emotionele interventie, zelfacceptatie, schaamte-aanvallende oefening, gedragsverandering, het delegeren van taken aan anderen, grenzen stellen, het ongevoelig maken van angst, het beoefenen van vervanging en het uitoefenen van vrije tijd.

RADICAAL OPEN DIALECTISCHE GEDRAGSTHERAPIE

Radicaal open dialectische gedragstherapie (RO DBT) is een vorm van cognitieve gedragstherapie die is ontwikkeld voor stoornissen van overcontrole. Het is een evidence-based behandeling, ondersteund door klinisch onderzoek, gericht op een spectrum van stoornissen die worden gekenmerkt door overmatige zelfbeheersing, waaronder behandelingsresistente depressie en angst, anorexia nervosa en persoonlijkheidsstoornissen zoals een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis, die nauw verband houdt met werkverslaving.

De kern van een overgecontroleerde persoonlijkheid en copingstijl is de neiging om te veel zelfbeheersing te hebben, wat zich manifesteert als gedrags- en cognitieve inflexibiliteit, hoge remming van emoties, hoge detailgerichte verwerking en perfectionisme, en een gebrek aan sociale verbondenheid. Individuen die worden gekenmerkt door overgecontroleerde coping hebben de neiging het leven serieus te nemen, hoge persoonlijke normen te stellen, hard te werken, zich gepast te gedragen en vaak persoonlijke behoeften op te offeren om gewenste doelen te bereiken of anderen te helpen; toch hebben ze innerlijk vaak het gevoel dat ze geen idee hebben hoe ze met anderen moeten samenwerken of intieme banden kunnen aangaan.

De term ‘radicale openheid’ betekent dat er drie belangrijke aspecten zijn van emotioneel welzijn: openheid, flexibiliteit en sociale verbondenheid. RO DBT is gebaseerd op de veronderstelling dat het vergroten van de sociale verbondenheid door middel van gerichte sociale signalering het centrale mechanisme is voor verandering in de behandeling. Daarom richt RO DBT zich op onaangepaste sociale signalen om het sociale functioneren van een persoon te verbeteren.

Deze aanpak kan nuttig zijn voor mensen die worstelen met werkverslaving en die overmatige zelfbeheersing vertonen, wat hun vermogen om hechte en bevredigende sociale relaties te ontwikkelen beïnvloedt. Met andere woorden, het kan worden aanbevolen voor degenen die overmatig werken omdat ze eenzaamheid ervaren. Het ontwikkelen van vaardigheden om contact te maken met anderen kan het mogelijk maken om de focus te verleggen van het werk naar het sociale leven en andere plezierige ervaringen.

FAMILIETHERAPIE

Gezinstherapie voor werkverslaafden werd geoefend en beschreven door Robinson. Hij analyseerde de structurele en dynamische kenmerken van het workaholic-gezin en gaf behandelaanbevelingen.

Deze omvatten:

erkennen en werken met ontkenning,
onrealistische verwachtingen die aan kinderen worden gesteld,
het identificeren van de structuur van een workaholic gezin,
onderhandelen over grenzen rond werkgesprekken,
het ontwikkelen van effectieve probleemoplossingen,
betere communicatie,
duidelijker vastgelegde gezinsrollen,
grotere affectieve reacties,
meer affectieve betrokkenheid en een beter algemeen gezinsfunctioneren,
het opsporen van de intergenerationele aard van verslaving, en
het oplossen van intimiteitsproblemen.

Er zijn verschillende benaderingen van gezinstherapie beschikbaar.

ANONIEME WORKAHOLICS – ZELFHULPGROEPEN

Anonieme workaholics groepen zijn gebaseerd op principes van het delen van ervaringen en het ondersteunen van elkaar bij het oplossen van gemeenschappelijke problemen en het herstellen van werkverslaving. De organisatie biedt wereldwijd bijeenkomsten online en offline, literatuur en conferenties. Het is gebaseerd op het 12-stappenprogramma en steungroepen, en heeft daarvoor gezorgd boek ontworpen om te helpen bij herstel.

Het weerspiegelt een op spiritualiteit gebaseerde benadering van verslavingszorg en herstel na lange werkuren. Tot nu toe is de effectiviteit van deze interventie niet empirisch geëvalueerd. Niettemin bestaat en is de groep al bijna dertig jaar actief in tal van landen, wat enige indirecte steun biedt voor de potentiële voordelen ervan.

SCHEMATHERAPIE

Het is een vorm van therapie die voornamelijk wordt gebruikt bij de behandeling van persoonlijkheidsstoornissen, waaronder obsessieve compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPD), dat nauw verband houdt met werkverslaving. Het toont ook de werkzaamheid aan bij de behandeling van persoonlijkheidsstoornissen die samengaan met verslavingen. Het integreert elementen van cognitieve gedragstherapie, theorieën over gehechtheid en objectrelaties, en gestalt- en ervaringstherapieën.