Meso – Work Addiction

Mesoniveau: Organisatorische oplossingen

Werkgevers die in staat zijn om een gezonde werkomgeving te bieden die tegemoet komt aan de psychologische behoeften van hun werknemers en zich bekommert om hun evenwichtige ontwikkeling, kunnen werkgerelateerde risico's, waaronder werkverslaving, beroepsdepressie en burn-out, substantieel verminderen.

ALGEMENE AANBEVELINGEN

De belangrijkste uitdaging voor werkgevers en managers is het bevorderen van een gezonde betrokkenheid en het terugdringen van werkverslaving. Potentiële oplossingen zich te concentreren op normen en waarden die de bevlogenheid op het werk aanmoedigen in plaats van werkverslaving, en zorgen voor:

vervulling van de basisbehoeften van werknemers op het werk,
juist managementgedrag, zoals een transformationele leiderschapsstijl; het betekent dat leiders het goede voorbeeld moeten geven, inspirerende motivatie moeten gebruiken, individuele aandacht moeten tonen en anderen intellectueel moeten stimuleren,
loopbaanbegeleiding,
programma's voor een evenwicht tussen werk en privéleven die zich richten op het trainen van werknemers in vaardigheden die verband houden met timemanagement,
stressvermindering en ontspanningstechnieken.

Aanbevelingen omvatten ook:

het gebruik van Employee Assistance Programs,
gedwongen vakanties,
ontwikkelingsmogelijkheden voor een betere betrokkenheid,
flexibele rollen.

DE ROL VAN MANAGERS

Een van de cruciale punten op De agenda van de WHO voor de komende jaren wordt aangepakt burn-out. Er is een rijke en nog steeds groeiende literatuur over oplossingen voor een gezonde werkplek, en tegelijkertijd Burn-out, werkgerelateerde depressie en angstgevoelens nemen de problemen eerder toe dan af over landen en beroepen heen. Het laat een duidelijke wanverhouding zien tussen snel verschijnende nieuwe onderzoeken die de wetenschappelijke literatuur over een gezonde werkplek uitbreiden en de toenemende werkgerelateerde slechte gezondheid.

Een van de waarschijnlijke oorzaken voor de slechte vertaling van kennis naar de praktijk is dat individuen die verantwoordelijk zouden moeten zijn voor het introduceren en beheren van gezond gedrag op de werkplek, dat wil zeggen leiders en managers, zijn degenen die een hoog risico lopen op dwangmatige overbelasting.

Leiders en managers:

een direct en indirect effect hebben op het welzijn van werknemers,
invloed hebben op de organisatiecultuur en het klimaat erkende factoren die bijdragen aan werkverslaving,
wie zijn die verslaafd zijn aan het werk, dragen bij aan de schade voor werknemers in termen van chronische stress, mentale en fysieke ziekten, en
productiviteitsverlies als gevolg van ineffectief toezicht.

In een dergelijke situatie ontstaat er een aanzienlijke uitdaging: hoe kunnen we raamwerken ontwikkelen voor het effectief implementeren van interventies op het gebied van een gezonde werkomgeving, rekening houdend met het feit dat leiders een hoog risico lopen op werkverslaving en dat verslaving in de meeste gevallen verband houdt met ontkenning?

Het gaat in de eerste plaats om het verminderen van het menselijk lijden. Tegelijkertijd is het ook een cruciaal economisch probleem, omdat de werkstress enorm met zich meebrengt kosten voor de samenleving en de industrie.

Om deze reden zouden regeringen, sociale instellingen en organisaties van vitaal belang moeten zijn om deze kwestie systematisch te onderzoeken met als doel haalbare en effectieve tegenmaatregelen te ontwikkelen, inclusief oplossingen die rekening houden met de aard van dwangmatig overwerk en de omvang van de gevolgen ervan.

De eerste stap om deze situatie te veranderen is het erkennen van het probleem van werkverslaving en de betekenis ervan voor leiderschap, management en het algehele functioneren van organisaties en individuen.