رفتار درمانی دیالکتیکی باز رادیکال

رفتاردرمانی دیالکتیکی باز رادیکال (RO DBT) نوعی درمان شناختی رفتاری است که برای اختلالات کنترل بیش از حد توسعه یافته است. این یک درمان مبتنی بر شواهد است، توسط تحقیقات بالینی پشتیبانی می شودبا هدف قرار دادن طیفی از اختلالات که با کنترل بیش از حد خود مشخص می شوند، از جمله افسردگی و اضطراب مقاوم به درمان، بی اشتهایی عصبی و اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت وسواسی-اجباری که ارتباط نزدیکی با اعتیاد به کار دارد.

هسته اصلی شخصیت کنترل‌شده و سبک مقابله‌ای، تمایل به خودکنترلی بیش از حد است که به صورت انعطاف‌ناپذیری رفتاری و شناختی، بازداری زیاد احساسات، پردازش متمرکز بر جزئیات و کمال‌گرایی و فقدان ارتباط اجتماعی ظاهر می‌شود. افرادی که با مقابله بیش از حد کنترل شده مشخص می شوند، تمایل دارند در زندگی جدی باشند، استانداردهای شخصی بالایی تعیین کنند، سخت کار کنند، رفتار مناسبی داشته باشند و اغلب نیازهای شخصی خود را برای رسیدن به اهداف مورد نظر یا کمک به دیگران قربانی می کنند. با این حال، در درون خود اغلب در مورد چگونگی پیوستن به دیگران یا برقراری پیوندهای صمیمی احساس «بی اطلاعی» می کنند. 

اصطلاح "باز بودن رادیکال" به این معنی است که سه جنبه مهم رفاه عاطفی وجود دارد: باز بودن، انعطاف پذیری و ارتباط اجتماعی. RO DBT بر این فرض استوار است که افزایش ارتباط اجتماعی با هدف قرار دادن سیگنال‌های اجتماعی مکانیسم مرکزی تغییر در درمان است. بنابراین، RO DBT سیگنال‌های اجتماعی ناسازگار را به منظور بهبود عملکرد اجتماعی یک فرد هدف قرار می‌دهد.

این رویکرد ممکن است برای افرادی مفید باشد که با اعتیاد به کار دست و پنجه نرم می کنند و کنترل بیش از حد خود را نشان می دهند که بر توانایی آنها برای ایجاد روابط اجتماعی نزدیک و رضایت بخش تأثیر می گذارد. به عبارت دیگر، ممکن است برای کسانی که بیش از حد کار می کنند به دلیل احساس تنهایی توصیه شود. ایجاد توانایی برای برقراری ارتباط با دیگران ممکن است تمرکز مجدد از کار به زندگی اجتماعی و سایر تجربیات لذت بخش را ممکن کند.