یکی از مهم‌ترین چالش‌های مربوط به درمان اعتیاد به کار، انکار و مقاومت برای جستجوی درمان در میان افرادی است که ممکن است به آن نیاز داشته باشند. به طور کلی، اکثر افراد معتاد مشکل خود را نمی شناسند یا به دنبال کمک هستند; با این حال، توسط پزشکان استدلال شده است که این مشکل در میان معتادان به کار حتی بارزتر است، زیرا رفتار آنها با ارزش بالایی که برای کار سخت در جوامع صنعتی قائل شده است پشتیبانی می شود. 

یک مطالعه مقایسه ادراکات بین زوج ها نشان داد که کمتر از 50% از افراد معتاد به کار توسط شرکای خود به عنوان معتاد به کار شناسایی شدند.

تحلیل محتوای کمی فراوانی منابع مختلف به کار رفته در مقالات روزنامه های فنلاند، ایتالیا و لهستان در سال های 1991، 1998 و 2011 نشان داد که به طور متوسط اعتیاد به کار حدود 12 برابر کمتر از اعتیاد به الکل ذکر شد. به طور متوسط در 3.33% از مقالات در مقایسه با 39.9% از مقالاتی که به اعتیاد به الکل اشاره می کنند ذکر شده است.

مطالعات بر روی نمونه های ملی نماینده جمعیت عمومی در لهستان نشان داد که اعتیاد به کار در مقایسه با اعتیاد به الکل، مواد مخدر، سیگار کشیدن و یا اعتیاد به قمار، اعتیاد بسیار کم‌خطرتر و خطرناک‌تری محسوب می‌شود. از شرکت کنندگان در مورد نظراتشان در مورد اعتیادهای خاص پرسیده شد. آنها آنها را در مقیاسی از 1 "عادت بی ضرر" تا 10 "اعتیاد تهدید کننده زندگی" رتبه بندی کردند. نمره اعتیاد به کار به طور متوسط حدود 6 بود، در حالی که اعتیاد به الکل و مواد مخدر میانگین نمرات بالاتر از 9 را داشت. با این حال، روند واضح شناخت آهسته در حال رشد از خطرات مربوط به اعتیاد به کار نیز قابل جذب است. در هر نمونه متوالی میزان اعتیاد به کار بالاتر بود. از 5.8 در سال 2011، 6.0 در سال 2015 به 6.2 در سال 2019. این روند برای سایر اعتیادهای رفتاری مانند اعتیاد به اینترنت، قمار یا خرید وجود نداشت.