Na tej stronie omawiamy, w jaki sposób można zdiagnozować uzależnienie od pracy oraz praktyczne aspekty poszukiwania profesjonalnej pomocy w jego przypadku, w tym, czy Twoje ubezpieczenie zdrowotne może obejmować pomoc kliniczną w przypadku kompulsywnego problemu związanego z pracą.

Obecnie uzależnienie od pracy nie jest oficjalnie uznawane za zaburzenie uzależniające w oficjalnych klasyfikacjach chorób i zaburzeń, takich jak DSM 5 Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego czy ICD 11 Światowej Organizacji Zdrowia.

Nadmierne oddanie się pracy kosztem relacji rodzinnych lub społecznych uznawane jest za przejaw tzw obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości (OCPD) w DSM 5. To zaburzenie osobowości zostało wcześniej uznane za anankastyczne zaburzenie osobowości w ICD 10, a obecnie cechy tego zaburzenia związane ze sztywnym perfekcjonizmem oraz emocjonalnym i behawioralnym ograniczeniem są uznawane za anankastia w zaburzonej osobowości w ICD 11. W praktyce oznacza to, że w wielu krajach możesz szukać pomocy klinicznej, która może być pokryta z twojego ubezpieczenia medycznego. Różni się to w zależności od kraju i być może będziesz musiał skonsultować się z lokalnymi pracownikami służby zdrowia, aby poznać dokładne warunki, na jakich możesz szukać profesjonalnej pomocy w swoim kraju. 

ANANKASTIA W ZABURZENIACH OSOBOWOŚCI LUB TRUDNOŚCI OSOBOWOŚCI (ICD 11, KOD 6D11.4)

określa Światowa Organizacja Zdrowia anankastia jako jedną z „wybitnych cech lub wzorców osobowości” związanych z zaburzoną osobowością:

„Podstawową cechą domeny cech anankastii jest wąskie skupienie się na sztywnych standardach doskonałości oraz dobra i zła, a także na kontrolowaniu zachowania własnego i innych oraz kontrolowaniu sytuacji w celu zapewnienia zgodności z tymi standardami. Powszechne przejawy anankastii, z których nie wszystkie mogą być obecne u danej osoby w danym czasie, obejmują: perfekcjonizm (np. codzienna rutyna, nadmierne planowanie i planowość, nacisk na organizację, porządek i schludność); oraz emocjonalne i behawioralne ograniczenia (np. sztywna kontrola nad wyrażaniem emocji, upór i nieelastyczność, unikanie ryzyka, wytrwałość i rozwaga).”

UZALEŻNIENIE PRACY JAKO ZABURZENIE UZALEŻNIAJĄCE

Jednak coraz więcej badań pokazuje, że uzależnienie od pracy wykazuje ważne cechy zaburzenia uzależniającego, a jego zrozumienie ewoluuje.

Obecnie w większości krajów na świecie nie można oficjalnie zdiagnozować uzależnienia od pracy w taki sam sposób, w jaki można zdiagnozować medycznie depresję, zaburzenia lękowe lub zaburzenia związane z używaniem alkoholu. Jednak w wielu krajach instytucje zdrowotne i organizacje zajmujące się zaburzeniami uzależnieniowymi rozpoznania uzależnienia od pracy jako problemu uzależniającego. Oznacza to, że są pracownicy służby zdrowia i terapeuci, którzy mogą pomóc w rozpoznaniu problemu i jego leczeniu. Więcej informacji udzielamy nt gdzie szukać pomocy na tej stronie internetowej.

JAK MOGĘ BYĆ ZDIAGNOZOWANY?

Będzie to w pewnym stopniu zależeć od tego, czy będziesz szukać pomocy w placówkach medycznych, ośrodkach uzależnień, prywatnym doradcy lub terapeucie.

Zazwyczaj możesz spodziewać się rozmowy o swoich problemach z pracownikiem służby zdrowia lub terapeutą. Dodatkowo można wykonać testy psychologiczne lub kliniczne w celu oceny ogólnego funkcjonowania psychicznego oraz współwystępowania innych zaburzeń lub problemów zdrowotnych. Mogą to być wywiady ustrukturyzowane lub częściowo ustrukturyzowane, np. można przeprowadzić kompleksową ocenę osobowości, a także wypełnić kwestionariusze diagnostyczne.

Szczególnie polecamy:

• konsultacje z pracownikami służby zdrowia, w szczególności specjalizującymi się w problemach związanych z uzależnieniami oraz
• poszukiwania kompleksowej diagnozy, szczególnie w zakresie zaburzeń współwystępujących z uzależnieniem od pracy.

Poprzednie badania stwierdzili, że uzależnienie od pracy może współwystępować z:

• depresja,
• lęk,
• niepokój społeczny,
• obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości i inne zaburzenia osobowości (np. zaburzenie osobowości typu borderline),
• zaburzenia odżywiania (anoreksja psychiczna, bulimia nervosa),
• inne uzależnienia (np. uzależnienie od alkoholu, uzależnienie od jedzenia, które może być związane z napadami objadania się, uzależnienie od zakupów/kompulsywne kupowanie),
• choroba afektywna dwubiegunowa (maniakalno-depresyjna),
• zaburzenia snu, 
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi,
• nerwica natręctw.

Jeśli doświadczasz uzależnienia od pracy, niekoniecznie oznacza to, że masz któryś z tych problemów. Jednak niektóre osoby zmagające się z uzależnieniem od pracy mogą dodatkowo cierpieć na niektóre z nich.

Niektóre z tych zaburzeń mogą zwiększać ryzyko uzależnienia od pracy (np. obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości), niektóre mogą być zarówno jego przyczynami, jak i skutkami (np. lęk lub depresja), a inne mogą mieć wspólne przyczyny (np. zaburzenia odżywiania). . Dlatego rozwiązywanie i leczenie tych problemów może poprawić ogólne funkcjonowanie i pomóc w radzeniu sobie z uzależnieniem od pracy.

Rozpoznanie innych współwystępujących problemów ze zdrowiem psychicznym jest bardzo ważne, ponieważ współwystępowanie wiąże się z większymi upośledzeniami funkcjonalnymi (ogólnie gorszym funkcjonowaniem) i gorszymi wynikami zdrowotnymi. Konieczne jest zajęcie się wszystkimi współistniejącymi problemami, ponieważ mogą one mieć wspólne przyczyny i mogą oddziaływać na siebie i powodować nawroty. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, dlaczego dana osoba jest nadmiernie zmuszana do pracy, w jaki sposób inne problemy mogą przyczyniać się do tego przymusu do pracy oraz w jaki sposób uzależnienie od pracy może wpływać na inne problemy zdrowotne, takie jak depresja, lęk lub bezsenność.