W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp w konceptualizacji i badaniach nad uzależnieniem od pracy. Definiuje się je jako uzależnienie behawioralne z objawami podobnymi do uzależnień od substancji, takimi jak objawy abstynencyjne, wzrost tolerancji, modyfikacja nastroju lub konflikty. Dwa główne czynniki sprawiają, że jest to jedno z najważniejszych wyzwań w psychologii organizacji i zdrowiu publicznym w XXI wieku. 

Uzależnienie od pracy jest jednym z najczęściej występujących zachowań uzależniających

Po pierwsze, badania nad uzależnieniem od pracy pokazują, że jest ono bardziej rozpowszechnione niż większość innych zachowań uzależniających. W zależności od kraju, może ono dotyczyć od około 6 do 20% pracowników. Takie różnice w częstości występowania są prawdopodobnie w pewnym stopniu związane z czynnikami na poziomie makro, takimi jak regulacje rynku pracy, stabilność zatrudnienia i systemy opieki społecznej. 

Uzależnienie od pracy powoduje znaczne szkody indywidualne, społeczne i ekonomiczne

Po drugie, uzależnienie od pracy jest ściśle związane z dużym obciążeniem pracą, przewlekłym i znacznym stresem zawodowym oraz wypaleniem. Ponadto znacząco wpływa na dysfunkcje rodziny i ogólnie problematyczne funkcjonowanie społeczne. Co więcej, wiąże się ono zwykle ze zmniejszoną produktywnością. Innymi słowy, uzależnienie to ma poważne negatywne konsekwencje dla dotkniętych nim osób, bliskich im osób i odbiorców ich pracy. Obecnie istnieją wystarczające przesłanki empiryczne i teoretyczne, aby bliżej przyjrzeć się związkowi uzależnienia od pracy z globalnym obciążeniem chorobami. Jego wysoka częstość występowania w połączeniu ze znacznymi i szeroko rozpowszechnionymi negatywnymi skutkami sprawia, że prawdopodobnie powoduje ono znaczne szkody na poziomie całej populacji, wpływając na systemy opieki medycznej i społecznej.

Stres zawodowy i duże obciążenie pracą są coraz częściej uznawane za istotne czynniki przyczyniające się do chorób i zaburzeń stanowiących główne składowe globalnego obciążenia chorobami. Bardziej szczegółowa definicja wypalenia zawodowego została niedawno włączona przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) w jedenastej rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11), co odzwierciedla rosnące uznanie roli pracy zawodowej w zdrowiu psychicznym.

Nadmierne zaabsorbowanie produktywnością i zaniedbywanie przyjemności i relacji interpersonalnych jest klinicznie rozpoznanym problemem zdrowia psychicznego, objawem zaburzenia osobowości obsesyjno-kompulsywnej (OCPD). Jednak coraz więcej danych wskazuje, że niekontrolowane przepracowywanie się wiąże się z uzależnieniem, tak zwanym „uzależnieniem od pracy” lub „pracoholizmem”, co skutkuje zmniejszoną produktywnością i znacznymi szkodami dla osoby i innych osób w ich otoczeniu. OCPD wydaje się być jednym z głównych czynników ryzyka. Niemniej dostępne badania sugerują, że uzależnienie od pracy jest odrębną jednostką kliniczną i zaburzeniem nałogowym o własnej charakterystycznej etiologii, symptomatologii, epidemiologii i przebiegu. Uznanie go za takie ma głębokie konsekwencje dla jego postrzegania społecznego, rozpoznawania, profilaktyki i terapii. Dostępne dane sugerują, że dla niektórych osób uzależnienie od uczenia się jest wczesną formą uzależnienia od pracy.

Dotychczas podejmowane były ograniczone wysiłki w celu zbadania roli uzależnienia od pracy w konsekwencjach stresu zawodowego i dużego obciążenia pracą. Obecnie nasza wiedza na temat mikro-, mezo- i makro czynników ryzyka uzależnienia od pracy oraz interakcji między nimi jest ograniczona. Ten obszar badań i wiedzy klinicznej cierpiał z powodu braku systematycznych badań i zintegrowanych wysiłków ekspertów z całego świata. Nasz projekt ma na celu przezwyciężenie tych ograniczeń i dostarczenie wysokiej jakości wiedzy na temat uzależnienia od pracy.

W tej sekcji znajdziesz najważniejsze informacje o uzależnieniu od pracy oparte na najbardziej aktualnych danych naukowych.